Okuldan çok çalışmaya İlgi duyduğum için her gün eve geri döndükten sonra İhracat konusuna odaklanarak şirketin satışlarının %80 artırdım!

Birleşik Devletler’de edindiğim şey sadece İngilizce değildi.

 

Yakın gelecekte beni bir iş adamı yapan kesin sırrı da elde edebildim.

Benim meydan okumam ve güvenim tam içeride gizlenmişti. Kore’de üniversitedeyken, “kuralları takip eden bir kişi” idim.

 

Birleşik Devletler’de ailemin kontrolünden uzak olmama rağmen, onları ihmal ederek haksızlık yapmadım.

Hedeflerim doğrultusunda benle hiç uyuşuyor gibi gözükmeyen 'geniş görüşlülük' bir parçam olmuştu.

 

İlginç bir biçimde aktif bir kişi olarak değiştim ve başlangıçtaki gibi iyi bir üniversiteye girdikten sonra her şeyin bittiğini sanmıyor ve zorla okuduğum duygusunu üzerimden atmıştım.

Dahası, Birleşik Devletler ‘de önyargılarımı onarabilmiştim.

 

ABD'ye gitmeden önce, Amerika lıların en azından iş konusunda bizden daha üstün olduğunu düşünürdüm.

Bir defasında, Kontrolden geçmesine rağmen bir belgede hata yapılmıştı, hatta banka bile bir hata yapmıştı. Her seferinde belirtmiştim ve daha sonra başkan yardımcım tüm o yolu beni görmek için geldi. Onlara göre en akıllı kişiymiş gibiydim ama Kore'de halletmek için oldukça kolay bir sorundu.

Gerçeği söylemek gerekirse, o Amerika lıların sandığı kadar müthiş değildim.

 

Olaydan sonra, insanların temel kabiliyetlerinin çok farklı olmadığını fark ettim.

Bu, güven duygusu ve farkındalığımın ödülü oldu.

Elbette onlardan bolca şey öğrendim.

 

Oldukça pratiklerdi ve tüketicinin çıkarlarına saygı duyuyorlardı.

1 yıl 9 aylık yolculuk bittiğinde ve Güney Kore'ye döndüğümde, yeni bir mücadeleye başlamak için hırslı ve umut doluydum.

Ancak koşullar o kadar da iyi değildi.

Şirket, iç talepte karlılık olmadığına karar vererek yurtdışı ihracat faaliyetlerini arttırmak amacıyla bani görevlendirdi.

Mevcut durumu kavramak ve geliştirmek zorundaydım, ancak çok fazla gelir yoktu.

 

Amerikan elçiliğinden temin etmiş olduğum tüm sarı sayfaları kontrol ettim ve onları eyaletlere göre sınıflandırdım ve sonra yaptığım şey ilgili kesici takım imalatı yapan şirketlerin ilgililerine mektup göndermek oldu.

Şirketin son bir yıldır ihracat ile ilgili yazışmamalarını bulmuştum.

 

Yazışmalar genellikle ihmal edilmişti. Çünkü ihracatın zor olduğunu düşünüyorlardı.

Bu yüzden hepsiyle tekrar temasa geçmek için tek tek mektup gönderdim.

 

Eve döndükten sonra, gelirim olmadan 4 veya 5 ay kadar zaman geçmişti.

Eve döndükten kısa süre sonra evlendim ve Birleşik Devletler ‘de topladığım tüm param bitmişti çünkü şirketten para alamıyordum.

Sonunda, on bin dolarlık ilk siparişimi aldım.

O zamanki duygularım çok iyiydi.

İki personelim vardı ve gerçek bir işe koyulmuştum.

 

Çözülmesi gereken ilk şey, yüksek maliyeti azaltmaktı çünkü ihracat fiyatını ayarlayamadık.

Bu nedenle, halihazırda tek tek belirlenen fiyatı inceledim.

 

Sonuç olarak, maliyet fiyatının beklenen fiyattan daha yüksek olduğu tespit edildi.

Şirket makine ve ekipmanı yüksek maliyetle satın aldıktan sonra düzgün çalıştıramadığından başlangıçtaki maliyetleri yükselttiler.

İnsanlar şirketi batıracağımı konuşmaya başlamışlardı. Ancak kendime güvenim vardı. Fısıltılar ve konuşulanlar beni durduramazdı.

Çalışanlarımı Anlayan Bir CEO Olmak İçin Onlarla Birlikte Uyku Tulumunda Günde Yaklaşık 3 Saat Uyuyarak Kendimi işe verdim.

Birisi ABD pazarında yalnızca bir kesici takım üreticilerinden oluşan bir listeyle iş kurarsa herkes meraklanır. Bu konuda konuşmaya başlamadan önce, size ailemden bahsetmeliyim.

 

Kaynakları yeterli bir ailede büyüdüm, çünkü babam büyük bir işletmede çalıştı. O zamanlar arabanın genellikle mali güç olarak görülmesine rağmen, bizim garajımızda alışılmadık şeyler doluydu. Bununla birlikte, annem her zaman tutumluydu; bu nedenle, ben de orta öğretimde taksitler halinde aldığım harçlığımın yarısından fazlasını biriktirdim.

 

Annem titizlik açısından iyi bir örnekti.

Sabahları 5 civarında bir temizlik sesi duyduğumda annemin beni uyandırmasına gerek kalmadan uyanırdım.

Ailemizin zengin olmasından dolayı hiç hava atmadım.

Hatta, arkadaşlarımın bunu bilmelerinden hep endişe ederdim.

Annem ve babamla beni okula götürmeleri konusunda tartışırdım Ancak annem beni tıka basa dolu bir otobüse binmezsem başkalarına yardım etmiş olacağıma ikna etti. Beni okula götürürlerken kimsenin beni göremeyeceği kadar okuldan uzakta inerdim.

 

Erken yaşta evlendiğimden ailem Gangnam'da bir daire satın aldı.

 

Ancak, gelecek yıl bir işe başladığımdan, ev artık benim mülküm değildi. Pahalı daire yerine fabrikayı doldurmak için makinalara ihtiyacım vardı..

 

Bununla birlikte, ailemin malı olan daireyi sattığım için annem buna çok karşı çıkmış ve bana kızmıştı.

SHiçbir seçenek olmaksızın işe başlanmanın ne kadar riskli olduğunu düşünüyor ve oğlunun bu zorluklardan mustarip olmasından çok endişeleniyordu.

Annemin kalbini biliyordum ama iş ve Freze üretimi hepsi benim için her şeydi. Bu iki şeyden daha önemli bir şey yoktu.

Daireyi sattıktan sonra Incheon'a geldim ve 1 yaşındaki çocuğum kreşe gittiğinde eşime Seoul'e döneceğime dair söz vermiştim. Incheon'a gelmekten başka seçeneğim yoktu, çünkü bir fabrika satın almak için daire sattım. Ayrıca, fabrikayı ipotek ederek zorluklarla makineleri alabilirdim.

Şirkete döndüğümde ise işe başlama gücüm yoktu, bu nedenle 1 yıllık bir dönemi tamamlayamadım ve görevlerimi Ağustos ayında başkalarına devrettim.

O yılın yazında kendi şirketimin 12 personeli vardı ve donanımlı olmaya başlıyordu. Ardından, 14 Ekim 1982'de 16 üyemiz hep beraber kuruluş yıldönümünü kutladık.

 

İlk projemiz, yaklaşık 250.000 dolar değerinde olan bir freze siparişi idi. Bu kaçırılmış bir projeydi, çünkü eski şirketim 2 yıl erteledi, ancak alıcılar enflasyon nedeniyle uygun bir tedarikçi bulamadığı için bir şans yakaladım.

İlk önce, çok tecrübe sahibi çalışanlar yerine teknik liseden yeni mezun çalışanlar işe almııştım. Ancak seçimim çok fazla hataya sebep oldu, yine de onlarla çalışmak zorunda idim.

 

Çalışanlarım için akşam yemeği pişirmem gerekiyordu ve sadece yaklaşık 3 saat uyuyordum.

Çalışanlarımız da ayrıca kendileri için yiyeceklerini pişiriyorlardı ve karım sık sık çalışanlara çorba getirirdi. Bazen öğle yemeği yiyemeyecek kadar meşgul olurduk.

 

Makinaları 24 saat boyunca dinlerdim. Uyku tulumunda uyur ve ses durduğunda uyanırdım.

O günlerde aklımda bir soru takılı kaldı.

"Ben saygı duyulabilecek biri miydim?" Teknik liseden çalışanların belki biraz bana karşı önyargılı olabileceğini düşünmüştüm.

Hepimiz gürültülü bir fabrikada makinelerle birlikte yaşayarak birbirimizi nasıl anlayacağımızı öğrendik.

Fabrikayı kurduktan kısa bir süre sonra bir şeyler düşündüm.

 

Belki de ABD ile ticaret daha karlıdır, çünkü her zaman uçaktaki birinci sınıf koltukta oturur ve lüks otellerde kalırlar. O zaman, ürünlerimi doğrudan ABD'de sattığımda belki de daha karlı olabilirdim.

 

Bununla birlikte, ABD'ye yapacağım iş gezileri için harcamaları göze alamadım ve insanlar bana küçük bir şirket için bunun faydasız olacağını söylüyorlardı.

 

Ama nihayet 16 Ekim 1982'de ABD'ye giden bir uçağa bindim.

Eğer büyük bir pazar varsa, doğrudan görmeliydim. Kore Ticaret Yatırımları Teşvik Kurumu'yla Kore den makina satın alan ve Chicago'da öğrenim gören kardeşimin yardımıyla 15 ABD'li müşteriden aldığım 5.000 üreticinin bir listesini yanıma aldım.

Sahip olduğum tek şey örneklerle dolu ağır valizler ve masraflar için bir miktar paraydı. Sadece fiziksel gücüm ve güvenim ile savaştım.

Babamın Evi üstündeki İpotek ile Finansal Krizi Atlattım 45 kg'lık Takım Örnekleri ile dolu valizle ABD'nin her yerine seyahat ettim Elde Bulunan Tüm Hatalı Ürünleri Topladım

ABD'ye iş gezisi masraflarımı azaltmak için, en ucuz Kuzey Batı Havayolları biletini aldım. 350 $ biletle Kuzeybatı'ya herhangi bir yere gidebilirdim.

Buna ek olarak, sigorta dahil 1 haftası sadece 99 $ lık bir araba kiraladım, 10 $ lık motellerde uyudum ve fast-food yedim veya yemeği atladım. Ne zaman acıktıysam, gece süpermarkete gittim ve ucuz tavuk yedim. Hafta sonu, kardeşimin evinde uyuyup motel giderlerinden kurtulabildim.

Bununla beraber ben bir iş adamıydım.

 

Zor olduğunu düşünmedim çünkü ürünlerimin karlılığı konusunda emindim.

Bazı firmalardan bir miktar freze siparişi alacağım açıktı, bu yüzden Kore'den ayrılmadan önce 10 firma için ürünler almıştım ve bunlardan aldığım komisyon ile yolculuk masraflarını karşılamak için yaptığım hesaplama tutmuştu.

Bu gezi sırasında yaşadığım bir başka zorluk ise valiz ağırlığı oldu.

 

Her bir valiz yaklaşık 80 ~ 100 lbs ağırlığındaydı. (Yaklaşık 45 kg) ağır numuneler ve kataloglar nedeniyle, bu yüzden 20 de fazla valiz kırdım.

Seattle'da tanıştığım başarılı bir işadamı, eski bellboy olduğu halde, valizlerin ağırlığından dolayı şok olmuştu. Ayrıca, bir uçağa binerken alabileceğiniz valizlerin ağırlığının sınırlı olduğu doğruydu ancak bir yolunu bulmuştum..

Havayolu binasının dışında işçi girişnde check-in kontuarı görevlisine 10 dolar verirsem ağırlığı ne olursa olsun check-in yapabileceğimi öğrendim.

Bir keresinde Meksika sınırına 10 kişilik küçük bir uçağa binerken ağır örnekleri ve katalogları uçağa kadar taşımak zorunda kalmıştım.

43 günde toplam 23 şehri ziyaret ettim.

Listemdeki kesici takım üreticilerine mektuplar gönderdim ve KOTRA'nın (Kore Ticaret Yatırımları Teşvik Kurumu) 56 yıl süresince her danışma aktivitesi kontrol ettim. Ayrıca, müşterilerimle görüşürken rakibin kataloglarını kontrol ederek listemde olmayan başka kesici takım üreticileriyle iletişime geçmeye çalıştım.

 

Arabayla 'Kesici Takım' yazılı levha önünden geçerken bile, durup şirketi listemde aradım ve ziyaret ettim. Elbette, 10 şirketten yaklaşık 9'u beni soğuk bir şekilde karşılıyordu, ancak bir şirket her zaman gelebileceğimi söyledi. Bana, numuneler için 500 dolarlık çek verdiğinde neredeyse ağladım.

 

500 dolar büyük para değildi.

Ancak, ilk kez tanıştığım bir kişinin güvenini kazandığıma inanmıştım.

43 günde 23 şehir yolculuğu iş hikayemin en zor ve ilginç zamanıydı.

 

Eve döndüğümde bunun o kadar da tehlikeli bir durum olmadığını düşünmüştüm.

ABD'ye İlk iş gezisinden döndüğümde, kötü bir haber beni bekliyordu.

Freze ihracatıyla ilgili bir sorunumuz vardı.

3 müşterimden en büyük olanı, daha önce gönderdiğimiz örnekler ile ilgili bir sıkıntıdan bahsediyordu.

Bu bir kalite meselesi gibi değildi aslında.

Çok iyi olduğunu düşündüğümüz ürünlerden tatmin olmamışlardı çünkü bazı proseslerin eksik olduğu gibi bir durum söz konusu idi.. Dahası, ürünler üzerinde bir kusur bulmuştuk.

Birkaç gün boyunca uyuyamadım.

 

TGörmezden gelebileceğimiz ya da fiyatta pazarlık yapabileceğimiz küçük bir kusurdu. Ayrıca, bu ürünleri toplarsak firmamıza zarar gelebilirdi ve bu ürünler çoktan Busan Limanı'nda gemide bulunmaktaydı.

Sonunda şirketimin kuruluşundan bu yana bana güvenen alıcılara sözümü tutmaya karar verdim.

IDünyanın en kaliteli ürünlerini yapma inancımdan vazgeçemedim.

 

Bu nedenle, tüm ürünleri zor bir süreçten sonra gümrük girişimi yoluyla topladım, ancak bu durum beni çok güçsüz düşürmüştü.

Bununla birlikte, babam eviyle bir ipotekli kredi almaya karar verdi. Başarı ve karda kendime güvendiğim bu yüzden omuzlarım düşerek te olsa kabul etmek zorunda kaldım fakat çalışanlarım tamamen endişeliydi. Ancak, ürünleri alıcıların ihtiyaçlarını karşılamak için üretmek acildi ve bunun için gece uyanık kalmamız gerekiyordu.

Saat 9: 30'da fabrikayı terk etmek üzere olan çalışanlar bana ürünleri ambalajlamamda yardımcı oldular.

 

Bunun için bedeller ödediysek bile hepimiz öğreniyorduk çünkü iki ya da üç kat daha iyi ürünler yapabileceğimizi anladık.

Bir kaç kusur buldukça kontrolleri tekrarlamak zorunda kaldıkça en iyi kaliteyi elde etmenin kolay olmadığı görünüyordu.

Fakat iki büyük krizimde üretilen ürünler, en iyi kaliteyi sağlamak için bir ilke ile bize geri döndüler. Bununla beraber, alıcılarımızın ürünlerimize olan güveni eksilmiyordu.

Hatalı Ürünleri Ortadan Kaldırdım

Satış görüşmeleri ve teknolojik yeniliklerle ilgili 21 Günde 12.000 km yol kat ettim.

6 ay sonra bir keresinde bir satıcıya ürünleri toplamam gerektiğini söyledim, sonra kalite makul değilse onları ucuz fiyatla satmayı önermişti.

 

Ürünler üzerinde bir markalama yoktu ancak yabancı bir ülkede tanıştığım başka bir alıcı, ürünlerin kalitesinden şikâyet ederken, daha iyi ve ucuz Kore ürünleri olduğunu belirtmişti.

Daha sonra bu ürünün, sattığımız hatalı ürün olduğunu öğrendim.

 

O günden bu yana tüm kusurları kesinlikle elden çıkardık ve kalite dışında şirketimizde başka bir gelenek daha var.

O da şirket ile çalışan arasındaki güven. Çalışanlar arasındaki değil.

Çalışanlarımızın bir hafta boyunca 60 ila 70 saat çalışacak güçlerinin bana ve şirkete olan mutlak inançlarından kaynaklandığını biliyordum.

Çalışanlarımdan daha fazla çalışmam gerektiğini fark ettim.

 

Ayrıca, görevimin, şirketi erkenden kalkındırarak kazanç ve karların personele verilmesi ve gerekli yatırılmaların yapması gerektiğini düşündüm.

YG-1, dünyanın en iyi kalitede ve özenli yönetimini gerçekleştirir.

 

YG-1 insana saygı duyar ve düzenli ve neşeli bir çalışma alanı sağlar.

 

YG-1 güçlü irade, tutku ve kendine güveni ile hızlı hareket eder.

 

Bu ilkeler YG-1 in yönetim felsefesi olarak kaldı.

ilk satışı 1983 yılında 250.000 $ olarak kaydettik.

 

"Dünyadaki pek çok kesici takım üreticisi bir yıl boyunca firmamızı ziyaret etti, Geçen yıl firmamızı birkaç müşteri ile ziyaret eden bir Alman alıcının sözü.

"YG-1'den daha rekabetçi bir şirket görmedim." olmuştu.

 

Ona Ansan'daki 6,612 m2 lik genel Merkezimizin tanıtımında kendimle gurur duymuştum. Ve onunla yalnız kaldığımızda "Seninle ilk anlaştığımızda ve patronumu buraya getirdiğimde, ikinizinde deli olduğunu söyledi" dedi. Ona Katılıyorum.

Firmamızı ilk ziyaret ettiğinde, ekipman ve fabrika çok küçük ve perişandı.

Her ikimiz de birbirimizle tanıştığımız için şanslıyız ve minnettar gözlerimizin bunu yansıttığını düşünüyordum.

 

İlişkilerimiz 17 yıl önce başladı.

 

Daha sonra, 600 milyon mark satış ile büyük Alman kesici takım üreticisi ile anlaşacağımızı sağlayacağını hiç bilmiyordum ve böyle bir şekilde gelişebileceğimizi düşünmemiştik.

O sırada onun için sadece İngilizce tercümesi yapacak birini arıyordu.

1983'te Kore Makine ve Kesici Takım Fuarı sırasında katılan şirketler arasında akıcı bir şekilde İngilizce konuşabilen bir kişi bulmak çok zordu.

Fuar salonunda iletişim kurmak için zor anlar yaşayan bir yabancıyı görmüş ve ona yardım etmiştim.

O da sadece iki adet numune almıştı benden ve ondan bir şey beklemiyordum. Sonra 30 mark ve devamında 500 mark tutarında bir ürün satın aldı.

 

Satın aldığı 15.000 adet numuneyi incelemiş ve hata payı limitinde sadece 3 ürün belirlemişti.

O, ürünlerimizin kalitesini itiraf etti, ancak ürünlerin mükemmelliği ve devamlılığı için aktif olarak çalışmak zorundaydık.

 

O kadar çok yıl geçti ki onlardan onaylanan kalite, Avrupa piyasasında yaygın olarak kullanılabilecek bir Eurailpass gibiydi.

Avrupa pazarı için, 1987 yılında 21 gün süreyle 12 ülkeye, yaklaşık 12.000 km'lik sürüş yaptım.

 

Sabah Fransa’da, öğleden sonra İsviçre'de ve gece Almanya’da Sezar gibi yaşadığım fetih duygusunu, nasıl unutabilirim? O zamanlar gibi şimdi de satış ve pazarlama konusunda çok fazla zaman harcıyorum. Verilen zamanın etkili bir şekilde harcanıp harcanmadığı pazarlamaya bağlıdır.

Genellikle yurt dışında bir şehirde 1 günden fazla kalmam ve alıcılar ile görüşmede her tıkanıklığı ve talebi 10 dakika içinde mutlaka kontrol ederim.

 

Bununla birlikte, Avrupa'da ve ABD'de bu ilke farklı şekilde uygulanıyor.

 

ABD'de işi derhal ele almayı tercih ediyorlar ve bir ilişki kurmak kolay. Ancak Avrupa farklı. Avrupa pazarında, iş ilişkisi kurmak ABD'den daha uzun süreye dayanır Bu nedenle, günde 2 kişiden fazla toplantı yapmam ve bir şeylere karar vermek için zaman ayırırım.

YG-1 Markasıyla Dünyada 52 Ülkeye İhraç Edilen Ürünler, Japon Ürünlere Olan İlgiyi Yerle Bir Etti!

Avrupa, ABD ve Tayvan, Hong Kong, Singapur ve Bangkok gibi Asya pazarları benim hedef pazarlarımdır.. Şu anda YG-1 markası 52 şirkete ihraç ediliyor.

 

Her zaman Kore’de gergin oluyorum çünkü dünyanın her zaman dilimini doldurmak istiyorum. Çalışanlarımız, çok erken güne başlamak zorunda kaldıklarından şikayet ediyorlar ve bazen kışın yaklaşık 30 dakika işe başlama saatini ertelememizi öneriyorlardı. Bununla birlikte, 7:50 a.m de işe gitmekten asla ödün vermedim.

Dünyanın bazı yerlerinde uyuyan kullanıcılar varsa onlardan daha erken güne başlamanın gerektiğine inanırım.

1980'li yılların ortalarında ihraç edilen kesme takımlarının çoğu, özellikle de Japonya ürünleriydi. Ayrıca, yurtiçi büyük işletmeler rekabetten vazgeçip pazarın ucuz fiyatlı ürünlerine yöneldiler.

 

YG-1, 1985 yılında iç piyasaya çıktı, ancak ürün gamı freze ile sınırlı kaldı. Bu nedenle, yüksek fiyatlı pazarda Japon markaları ile rekabet etmek için önceden yer edinmemiz gerekiyordu.

YG-1 yurtdışında bile iyi bir isim sahibi olduğu zaman bile yerli tüccarların önyargılarıyla uzun süre mücadele ettik.

Ürünlerimizin kalitesini bilen satıcılardan bazıları, kendi markamız olmadan veya bir Japon markası kullanarak ürünleri tedarik etmemi önerdi; çünkü Japon markalı ürünleri yüksek fiyata satmak istiyorlardı. Buna cevabım 'Hayır' idi ve %100 nakit ödemeli zor bir şart istedim.

 

Diğer şirketlerden birinin başkanı bana daha sonra para toplamamı söylediğinde, ürünleri Incheon'a toplamayı tercih ettim.

İlk yıl ellerim kirliydi, çünkü ürünleri her gün metroyla kesici takım mağazalarına teslim ediyordum, ancak özsaygımı sürdürmek istedim. Bunun nedeni, kendimle gurur duymamdan başka bir Kore markası olan YG-1'in gurur kaynağım olmasıydı.

Uzun bir süre sonra ithal malları yerli kesici takımlar ile değiştirmeyi başardık. Şimdi, YG-1 yerli freze ucu pazarının % 60'ını elinde tutuyor ve kalan kısmı da Kore'de fabrikası bulunan Japon şirketlerinin elinde.

 

Amacımın, Japon mallarını pazardan çıkarmamın sebebi, bir şeyin beni çekmesiydi.

İş için her şeyi yaptım, Japonca hariç Bu nedenle, Japonya'daki OEM işi yerine markamızı satmayı ısrarla vurguladım. Bununla birlikte, Japonca’yı ve Japonların en iyi stratejisini öğrenmeye karar verdim, böylece 1983'te Japonya'ya uçtum.

Japonya'ya ilk ziyaretimde etkilendim.

 

Japon işletmeler, o dönemde asıl maliyeti ve karı yansıtmak için çok örgütlü ve pratikti. Daha şaşırtıcı olan, Koreli kesici takım şirketi YG-1’e karşı olumsuzlardı.

 

Dostça davrandılar, ancak fabrikaları görmeme izin vermediler ve bana açıkça Kore'nin kesici takım yapıp yapamayacağını sordular.

Buna dayanamadım, bu yüzden bir kesici takım tüccarını ziyaret ettim ve Japonların en iyi ürünü ve bizim ürünümüzü test etmeyi teklif ettim.

 

Sonuçlar neredeyse aynıydı, ancak ürünlerimizin üstünlüğünü "Kesme kenarı farklı" diyerek kabul etmediler!

Japon pazarına açılmamızdan bu yana neredeyse 10 yıl oldu.

Alman işletmelerinin ele geçirilemez pazar olarak gördüğü Japon pazarına yapılan ihracat önemli idi. Bununla birlikte, ithal mallarla ilgili Japonya'nın olumsuz görüşlerden bir duvarı olduğunu biliyoruz. Bir zamanlar benimle çalışan Japon distribütör bunu itiraf etti.

 

Satış sürecinde Japon kesici takım satıcılarının sadece Japon ürünleri tercih ettiğini, bu yüzden ürünleri satmanın zor olduğunu ve bazen ithal malları aktif bir şekilde satıyorsanız bir hain olarak adlandırılabileceğinizi söyledi.

 

Bununla birlikte, pazarın ilkesine inandım.

Kapalı pazar, eninde sonunda, izolasyon yoluyla sağladığı rekabet gücünü kaybedecektir, bu nedenle Japonya kapılarını açmalıydı.

En kaliteli ürün piyasada yerini alacak ve YG-1, Japon pazarında adil davranacaktı.

 

En iyi ürünleri üretmek ve Japon pazarında pay almak için çaba göstereceğiz.

O zamana kadar inatla acele etmek istemiyorum.

Hükümet, Fabrika Tamamlanıncaya Kadar Ücretsiz Bina Sağladı. YG-1'i Kore'den daha çok Onaylayan Yabancı Ülke Görevlilerinden İş Erbabı Olmayı Öğrenmeliyiz.

Businessmanship from the Officials Foreign Countries Approved YG-1 than Korea

1997'de YG-1, özel teşebbüsler birliğinin Nihon Geizai Gazetesinde yer aldı. Bu yazıda YG-1’in, ABD ve İngiltere'nin de bulunduğu gelişmiş ülkelere, Kore'nin diğer büyük işletmelerinden daha fazla yatırım yapması ve dünyada bu alanda 1. olması ve böylece diğer şirketlere iyi bir örnek olduğu yer alıyordu.

 

Açıkçası, YG-1'in İngiltere'ye yaptığı yatırımın gerçek nedeni; personel masrafları IMF kontrolü öncesinde enflasyonun üzerinde iken İngiltere Hükümeti’nin bizlere istisnai bir durum önermesiydi.

İngiltere hükümeti, 1995 yılında Kore'nin 12 küçük ve orta ölçekli işletmesini davet etti. Koşul tüm masrafları sağlamaktı ve herhangi bir yatırım yapmadan gelmemizi istediler.

 

Garip bir şekilde, British Air'in yerine Korean Air'in Business Class koltuklarını teklif ettiler ve Heathrow havalimanına indiğimizde ne kadar nazik ve samimi olduklarını anladık.

Bazıları bizi resepsiyon salonundan VIP odalarımıza yönlendirirken, bazıları da bizim valizlerimizi otel odalarımıza taşıdı. Resepsiyon salonunda il başına tüm temsilciler bizi akşam yemeği ve şarapla karşıladı.

 

Ertesi gün bir takımda 4 kişi oluşturarak sanayi ve ilçedeki yatırım ortamını gözlemleyebildik. Hükümet, tercüme ve ulaşım da dahil olmak üzere gerekli tüm şartları sağladı. Daha sonra İngiliz hükümetinin kişi başına yaklaşık 15.000 dolar harcadığını duydum.

İngiliz hükümeti neden bu kadar para harcayarak yatırımcılar ile ilgilenmişti? Bu, İngiltere'nin 'Beşikten mezara' gibi. Olağanüstü refah sistemi, insanları işletme yönetiminden kaçınmaya itti.

 

Böylece yabancı yatırımcıları çekerek işsizlik oranını azaltmaları gerekiyordu. Dahası, hükümet yatırımcılara ucuz fiyata ekipman ve arazi sağladı, çünkü başarısız olsaydık bile makine veya tesislerden kazanç elde edebilirlerdi.

İngiltere hükümeti, işsizlik tazminatı ödemeyip vergi indirimi yaparak işsizlik oranını azaltabilir. Bir resmi yetkilinin dediği gibi şirket 4 yıl dayanırsa zararları azaltmak "Başabaş (ne kar ne zarar)" sistemine dayanıyordu.

Buna ek olarak, en şok edici şey, hükümetin 'işletmeler' için bir şeyleri desteklemesi idi.

Britanya, bu uygulama ile her bir yatırımcının 1 veya 2 ay içinde isteğini tamamlayan bir sistemle 1,322 m2'lik bir fabrika inşa etti ve donanımını yaptı.

 

Sadece yarı fiyata elektrik sağlamak bir tarafa değil, yatırımcılar hükümetin garantisi altında borcunu 10 yıl da geri ödeyebiliyorlardı. Ne zaman işi genişletsek yüksek arazi ve vergi faizi oranı uygulayan Kore'den farklıydı.

Ayrıca, tesisin tamamlanmasından önce bize telefon, sürücü ve araba gibi kolaylıklarla % 100 ücretsiz hükümet binası da teklif ettiler.

 

Biz daha ucuz fiyata makineler satın alabilir ve işe alma ve çalışanlara eğitim vermek için destek alabiliriz. Ayrıca, ilk 2 üretim yılında fuar veya katalog gibi pazarlama faaliyetleri yapıyorlardı. Öyle ki 4. yıla kadar bizi inanılmaz bir şekilde sürekli destekliyorlardı.

 

Açılış kutlamasına Koreli büyükelçiyi davet ettik, İngiliz Hükümeti, kendisine İngiliz Kraliçesi'nin emri üstüne YG-1 adına kalacağı bir konak sağladı. Koreli Kesici takım ve Makine cılar Derneği'nin 10 yöneticisini davet edince, 2 gün birinci sınıf otel, ulaşım ve yemekler sundular. Kısa sürede, Queen Elizabeth Incheon'u ziyaret ederken büyük işletmelerin üst düzey yöneticilerinin oturamayacağı üst koltuklara davet edildik.

Bir kez Britanya büyükelçisiyle bir konferans yapmayı rica ettik. O zaman Bay Brown, çok aktif biriydi ve 23 saatini bize vermişti. Resmi görevli biri değil, ülkesinin yararına çalışan bir iş adamı gibi görünüyordu.

 

Ekim 1996'da Kuzey İrlanda'da bir şirket kuran YG-1 için bu sadece başlangıçtı.

Avrupa Kesici Takım Üreticileri Boykota Başladı! Sınır Tanımayan Küresel Yönetim Yoluyla YG-1 Marka Değeri Yaratma Teşviki Fırsatı

İngiltere'ye yatırım yapmaya karar verdikten sonra fabrika taşımaya başladığımız zamandı, ancak beklenmedik bir olay, Avrupa'da yetkili kitle medyası Financial Times'ta YG-1'in yaptığı yatırımın rapor edilmesiyle başladı.

Almanya ve diğer Avrupa sendikaları da dahil olmak üzere İngiliz araç sendikası bize karşı çıktı ve Lordlar Kamarası üyeleri de harekete geçti.

Hükümet, Kore'nin önde gelen kuruluşlarına asıl maliyet için daha fazla sübvansiyon ödediğinde kendilerini kaybettiklerini belirttiler. Bu nedenle Kuzey İrlanda hükümetinin karargahının iki kez Brüksel'e gitmesi gerekiyordu.

Daha sonra İngiltere'de böylesine şiddetli bir protestonun daha önce hiç yaşanmadığını duydum, çünkü hükümet küçük bir Kore teşebbüsünü desteklemeye istekliydi.

 

Ayrıca, YG-1 ürünlerini boykot ettiler, bu nedenle satışlarımız ilk yıl için zayıftı ancak iyi bir yön vardı.

 

Boykot yüzünden YG-1 ismi çok iyi biliniyordu ve çok fazla para harcamadan markamızı tanıtmış olduk. Ancak bazı sorunlardan kaçınamadık.

En büyük sorun, yerel bir yönetici koyarak her bölge için stratejiye efor harcayamazdık. Bölge Sanayine yayılmak için medya aracılığıyla reklam verdik, ancak röportajımızdan sonra bile şirketimiz YG-1'in adını bildiklerini bile inkâr ettiler.

 

Koreli işletmelerin olumsuz bir şekilde tanınması, Kuzey İrlanda'daki tüm bölgelere yayılmıştı, bu yüzden tüm bayileri toplamak zorundaydık.

En büyük başarısızlık Almanya'daydı.

1997'de Almanya'nın birleşmesinden sonra YG-1, Doğu Almanya'da bir kesici takım üreticisi olma şansı yakaladı. Fakat birçok sorun ortaya çıkmaya başlıyordu, özellikle iş gücünü kötüye kullanan işçi sendikasıyla olan anlaşmazlık. Bu şekilde sadece işçi sendikasının içinde boğulurduk.

 

En sonunda, ABD'de bir fabrika kurduktan sonra Almanya'daki fabrikadan vazgeçmeliydim. Bu çok uzun zaman önce Başkan Clinton 1992'de bir eyaletin yönetiminde iken Arkansas'ın bir kesici takım şirketi kendi makinalarını bize satmayı önerdi.

İlk aşamada, makineleri sıklıkla açık artırma ile satın aldık. Ekipmanlarının amortisman süreleri dolmuş rekabetçi işletmeleri alabilirdik., Bununla birlikte, müzayede ile ucuz fiyata uygunsuz satın almalar yapamazdık. Bilgi ve birikime sahip olmak zorundaydık.

 

En önemlisi açık artırmada yalnızca bir makine satın almak için gelen katılımcıları ayırmaktır. Onların istediği makineyi onlara bırakmak zorundaydık çünkü onlara müdahale edersek fiyatı arttıracaklardı.

 

Ayrıca, ekipmanlar kullanılmış olduğundan birçok bilgiye ihtiyaç duyuyorduk. Açık arttırmaya gelen sahiplerle oturumun bir gün öncesinde görüşerek öğrenmek mümkündü.

20-30 yıldır birlikte çalıştıkları makineleri kendi çocukları olarak görüyorlardı. Ayrıca, o makinelerle sonsuza dek birlikte çalışabileceklerini, böylece makinaları çok iyi bildiklerini söylediler.

Arkansas'ı ziyaret ettiğimde bu makinaları satın almak için bir amacım vardı, ancak ABD'de bir fabrika kurmak için üretilen yerin etiketini ürüne eklemek iyi bir fikirmiş gibi hissettim. 'Made in USA' ürünlerini sattığımızda bazı dezavantajlar vardı.

 

Nihayet eyalet hükümeti destek ve yardım sağlayacağına söz verdi ve ticaret odasında basın toplantısı düzenledik. Belediye Başkanı, ekonomi uzmanları ve basın mensuplarının katılacağı kalabalık bir yerde konuşma yapmam teklif edildi. Beklenmedik bir şeydi.

Aceleyle ve garip bir şekilde konuşmaya başladım ve platformdan indim. O günde, gazetede YG-1'in yatırımı haber yapıldı, belki de onların güvenini kazandım.

 

Şimdi YG-1 Ansan, Gwangju ve Incheon'da büyük fabrikalar var. ABD ve İngiltere de dahil olmak üzere dünyadaki fabrikaları geliştirerek pazarlamayı sürekli genişleteceğim. "Biz küçükten daha büyük bir boyutta varız" diye bir hayatta kalma ilkesine uyacağım.

YG-1'in şu andan itibaren 12 yıl sonra 1 milyar dolar satışa ulaşacağına inanıyorum.

 

Dış Ortamdan Korkma

İç Sorunları Çözmek İçin Kilit Nokta

1997 yazından bu yana Kore ekonomisinde bir şeyler olduğunu algıladım. Banka sermayesi anormaldi ve YG-1’in iflası % 100 ham madde ithal ettiğimizde ölümcül olabilirdi. İlk önce nakit parayı teminat altına almak önemliydi.

O gece Avrupa'daki ve ABD'deki her alıcıyı aradım. Onlar için henüz sabahtı. Bize nakit göndermelerini teklif ettim, biz de bunun yerine faizleri azaltacaktık.

 

Neyse ki, alıcılar tamam dedi ve bize o zaman yardımcı oldular. Ben bu durumdan etkilenmiştim.

Bu işe sarıldığımın ikinci gününde, karım neden dünya sona erecekmiş gibi davrandığımı anlamadığını söyledi. 2-3 Ay sonra tüm dünyanın fark edeceğini ve beklentimin doğru olduğunu söyleyerek yanıt verdim.

 

Bununla birlikte, IMF krizi hazırlığımda bile şiddetliydi ve ham maddeleri derhal ithal etmek zordu.

Kore bankalarının verdikleri akreditif artık etkili olmadı ve Avrupa bankalarından L / C almak mümkün değildi. Ayrıca, banka durumu en uç noktada olduğu için önce ham madde alabilmek için ödemeyi yapmak zorundaydık.

Bankalar ve menkul kıymet şirketleri, kredi için teminata aldıkları risk varlıklarını toplamaya başladı. Ana bankalarımız çekildiğinde, bankaların garanti altına aldığı 3 milyar won hemen bizi sıktı, ancak mevcut bankaları üstlenen yeni bankalar yetersiz personel sebebinden ötürü ilgilenmiyor gibi görünüyordu.

İşi durdurduğumu düşündüm biran ama bu açıkça başarısızlık olacaktı. Yalnızca YG-1'in potansiyel enerjisine inanmak zorundaydım.

 

Neyse ki, bu zor koşullar altında, 1998'deki yeni ürünümüz X-Power sayesinde YG-1 satışları %40' artış gösterdi.

Freze nin hızı çok önemli bir faktör. O zaman sadece Japonya ve İsviçre'nin sahip olduğu teknolojiyi referans alarak daha yüksek hızda işleme için uygun bir freze ucu geliştirdim. Herhangi bir kesme yağı olmadan kullanmak mümkündü ve rakip şirketlerdeki fiyatların yarısı kadar bir fiyatı müşterilere sunabildik.

Kore ekonomik bunalımdan ötürü sıkıntı çekmesine rağmen bir sürü sipariş alabildik fakat iç piyasada herhangi bir talep bulamamıştık.

 

Şubat 1999'da Templeton bize yatırım yapmayı önerdi. Yatırım yapmak için bir sürü teklif vardı, ancak harcadığımız zaman ve çaba nedeniyle bunu her zaman reddettik.

Bununla birlikte, Templeton'un teklifini 6 hafta içinde bir sonuç elde etmek için bir koşul oluşturarak kabul ettik. Çok karışık olmasına rağmen sadece 4 hafta içinde 9 milyar won yatırım yapmaya karar verdiler.

Alışılmadıktı.

Şüphesiz Templeton'un küçük bir teşebbüs üzerine dönüştürülebilir tahvil için yaklaşık 6 milyar won ve şirket tahvilleri için 3 milyar won yatırım yapması için haklı bir gerekçesi vardı.

 

Birincisi, YG-1'in kalitesi dünyanın en iyisi idi. Templeton'un yurt dışındaki ana müşterilerimizle temasa geçerek bu konuyu ciddi olarak incelemesi gerçeğini teyit etmek gerek.

 

Dahası, güçlü satış ve tecrübeye sahip yönetim ve çekirdek ekibin işleyişi onları teşvik etti. Bu nedenler arasında, dikkatli ve samimi girişimcilik, güvenini kazanmak için önemli bir unsurdu.

YG-1, her ekonomik bunalımda büyüdü. O zaman bir kişiyi kolayca işe alabilir ve başka avantajlar elde edebiliriz. Dolayısıyla, dış ortamdaki güçlüklerden korkmuyorum. En önemlisi, sorunu içerden çözmek için bir kabiliyete sahip olup olmamamızdır.

 

İç problemi çözme yeteneği güven demektir. "Çok zor bir durumda kaldığında bir şans olduğunu düşünüyorum." Ve "Her zaman olumlu düşün". Bunlar, YG-1'in 1997'deki Kore finansal krizinin üstesinden gelmesine sebep potansiyel gücüdür.

Sadece Kâr odaklı Tüccarlar ihmal edilir.

Müşterilerinize Sıcak Olun ...

Dünyanın En İyi Rekabet Gücünü Titiz Yönetim ile Elde Etme

Pazarlama nedir? Bir reklam metni gibi 'müşteri memnuniyeti' budur. Amacı unutmazsan, bir yol var.

Müşteriler ne istiyor? Ucuz fiyatla yüksek kaliteli ürün satın almak veya bir şikâyette bulunmak isteyen müşterilere nazik olun.

Çok açık bir şey ki müşteriler sadece kâr bekleyen sert bir tüccardan hoşlanmaz. Onların önünde sıcak durmamız gerektiğini düşünüyorum. Başkalarına bir şeyler getirmenin erdemi beni işimde başarıya ulaştırdı.

 

1991'de Tayvan'dan bir temsilci, ürünlerimizde bir sorun olduğunu belirtti, çünkü kalite %90 üstün ancak %10 hata vardı.

Bu yüzden bir teknisyen ile alıcıyı ziyaret ettim ve aslında frezelerin bir kısmının ortadan kırıldığını gördük. Teknisyen kanallarda bir sorun olduğu ve düzgün şekilde talaşın tahliye edilemediği sonucuna vardı.

 

Bu nedenle, yeni bir numune yapmak istedim ama bana inanmıyorlardı ve numuneler iyi olsa bile gerçek ürünler iyi olmayabilir dediler. Sonra, ilk önce 5.000 numune yapmamızı önerdim ve testten sonra bunları beğenmezlerse ödeme almayacağımızı söyledim. Kabul ettikleri bariz bir sebepti.

Sonunda, alıcı yeni ürünlerden çok memnun kaldı.

Ayrıca, personelimle birlikte alıcının deposuna girdik ve gece boyunca uyumadan kusurlu ürünleri, üzerindeki tüm çıkartmaları çıkardıktan sonra ayırt ettik.

 

Çalışanlar bu işe 1 hafta boyunca sarıldı. Bunu gören alıcı, YG-1'den tamamen büyülenmişti.

Sipariş miktarı, önümüzdeki yıl 100.000 $ artarak iki katına 1 milyon dolara çıktı. Başarısızlığa karşı koyarak başkalarını etkilemek için bir fırsat olduğunu anladım. Ayrıca, az satış sorunlarını iade ettik.

Bu süre zarfında 10.000 dolar finansal açıdan zarar verdik ancak o tarihten itibaren 10 yıl içinde, bu müşteriler üzerinden 10 milyon dolarlık satış elde edebildik.

Bu ilke aynı zamanda iç pazar için de aynıdır.

 

Bir müşteri istediğinde ve talep ettiğinde ürünlerin parasını iade etmeye hazırız. Aynı soruşturmayı iki kez istemezler ve nezaketimizi asla unutmazlar. Bu ilke şirket içinde uygulanırken, CEO ile kadrolar arasında iyi bir ilişki sürdürülebilir.

Formül, CEO, şirkete ve personele elinden gelenin en iyisini yaptığı ve bu çalışanlar da ona inanıp onu takip ettikleri anda kurulur.

10 yıl önce alandaki yöneticilerin bazıları Tayvan'daki işimden önce beni ziyaret etti. Bazı işçilerin sendikalaşmış gibi görünmesinden dolayı benden iş gezisini ertelememi istediler.

 

Dedikleri gibi, Japonya'da uzun hizmet çalışanlarına uygulanan eğitime katılamayan çalışanlarımızdan biri hoşnutsuzdu. CEO, bu katılımcılara bir tuzak kurduğundan ve bir şirket birliği kurar gibi imza toplayarak bir işçi birliği kurmaya çalıştığından şikayet etti.

Bununla birlikte, Tayvan'a gitmem için iş gezisinden vazgeçemedim ve geri döndüğümde, çalışan kendi hatasını kabul ettikten sonra kendi kendini muhakeme etti.

Sahalardaki işçiler şirketi terk etmeyi istediler, istifalarını kabul etmedim ve daha sonra çalışanlar arasında bir sendika kurma görüşü daha vardı. Bununla birlikte, insanların çoğu işçi birliğine ihtiyaç duymadılar, çünkü yeterli hakları buluyorlardı.

 

1 yılda 4 ~ 5 ay yurtdışında harcıyorum.

Çalışanlarımız benim yokluğuma alıştılar ve ne yapacaklarını biliyorlar.

Ana yöneticilerin çoğu on yıldan daha uzun bir süredir benimle çalışıyorlar, bu yüzden onlara güveniyorum, ancak CEO rolünü personelime olan güvene oranla daha çok dikkate alıyorum. Özellikle küçük veya orta ölçekli bir işletmede şirketin gelişip gelişmeyeceği CEO'nun olumlu olmasına bağlıdır.

Görevlerini bilen bir CEO'su olan dünyada birçok yabancı şirket başarılı olmuştur.

İş sahibinin herkesten daha fazla çalışması ve tüm personelin çabaları ile görevine dikkat etmesi gerektiği doğrudur.

 

Hataları azaltmak, pazar akışını yorumlamak ve tahmin etmek ve çalışanlarımın her birisini YG-1'in sahibi olmaları için onlarla paylaşarak görevlerimi sürekli yapacağım. Çünkü CEO ve personel birlikte hareket ederse iyi bir sonuç alınır.

Uygun bir Kıyaslama ile Yenilikçi AR-GE

Akıl ve Zihin

İnsanlar önünde şarkı söylemekten nefret ederdim. Sınıfta koro halinde şarkı söylerken veya resmi duruşta ulusal marşı söylesem bile, sadece ağzımı oynatırdım. Çünkü başkaları sesimi duyamazdı.

 

Her zaman bir tur otobüsü içerisinde uyum taklidi yapardım ve yüzümü kurtarmak için Edelweiss'ı bütün zamanımda ona çalışarak nişan töreninde seslendirdim. Bir CEO olarak, çalışanlarım nerede ve ne zaman olursa olsun şarkımı dinlemek isterken, zaman geçtikçe müzik kulağım olmadığı kompleksimden kurtulabildim. Bu benim doğal yeteneğim değildi, ama güvendi.

 

Bu aynı zamanda iş için de geçerlidir.

 

Bir amaç belirlemek için, bunu anlayın ve zorlukların üstesinden gelin. Çabalar ve imkanlar güven ve inanç üzerine kuruludur. Dolayısıyla, çalışanlarıma daima daha büyük bir hayal ve aktif zihniyet sahibi olmalarını söylüyorum.

Kaplan olmayı hayal eden kişi en azından bir kedi olurdu. Normal rüya gören kişi rekabette hayatta kalamaz. İlk rütbe dışında kalan şey sonunda ortadan kaybolur. İlk olmak neden bu kadar zor? Elbette, Olimpiyatlarda altın madalya almak için kendime güvenim yok ama bir iş alanının en iyisi olmak o kadar da zor değil.

Bir şey yapmaya devam ederseniz, para kazanabileceğiniz veya bir işe başlayabileceğiniz çok şey var; ancak amaç sadece para ise, rekabet gücü kolayca unutulur. İşte bu yüzden YG-1'in karıyla gayrimenkul yatırım yapmam.

 

İnsanlar kolayca para kazandığında, iş tutkusu başarısız olur. Gerçek rekabet gücü kuraklık olmayan ilkbahar gibidir. Sonucunda zihinsel güç her şeydir.

İş manyağı olmalısınız ve 24 saat boyunca çalıştıktan sonra 1-2 dakika içinde tazeliği fark etmeniz gerekir. Her Koreli bu potansiyele sahiptir. Futbol turnuvasında Kore’nin Japonya’yı yenmesinin nedeni birçok futbolseverin zihinsel gücüdür.

Japonya'nın itici gücü kurum gücüdür ve ABD için temel bilim ancak Kore için gelişme, heyecan verici yönetim gibi bir Kore kavramına dayanır.

 

Uygun bir kıyaslama yoluyla yenilikçi Ar-Ge'ye sahip olmak önemlidir. Aniden gelişen bir şey yok. Her şey bir öncekinin bir adım ötesine geçmelidir.

YG-1, şu anda bu adımlarla freze ucunda dünyanın en iyi rekabet gücüne sahip.

En kaliteli 50 işletme (Ulusal Teknoloji Enstitüsü), ilk hassas teknoloji işletmesi (Kore Test Laboratuvarı), ISO9001 sertifikası alımına hak kazanılması (TUV CERT), teknoloji üstün rekabet gücü (Küçük ve Orta Ölçekli İşletmeler Yönetimi ) vb. gibi sonuçlar bizim sürekli araştırma ve geliştirmemizin meyveleridir.

 

Avrupa pazarında YG-1 markası Europa olarak bilinir. Bir pazarda birinci veya ikinci sıraya sahip olduğumuz için pazar payımızı genişletiyoruz, bu da bizim stratejimiz.

Bundan sonraki 12 yıl içinde YG-1, küreselleşme ve Ar-Ge sayesinde 1 milyar dolara ulaşacak. İlk gerekçemiz çalışmanın tadını çıkarmak, ikincisi de karları toplum ve çalışanlara geri döndürmek.

Bir keresinde 1996'da İngiltere'de düzenlenen Genç Girişimci Ödülü’ne layık görüldüm.

 

Bu ödülü almak için verilen oran çok düşük çünkü Kuzey İrlanda'ya yatırım yaptıktan uzun süre sonrasıydı. Ayrıca, Acer Computer gibi satış yapan şirketlerin sayısı bizden 10 kat fazla büyüktü.

Smokin giymemiştim ve biriyle sohbet ederken bir ses beni anons etti. Ödül öncesi verdiğim mülakat jüriye çok etkileyici gelmiş olmalı, sadece "Küçük güzeldir" dedim ve kazançlarımı çalışanlarımızla paylaşacağım.

 

Bir şirket, insanların bir araya geldiği yerdir.

Başkalarına saygı göstermek için sıcak bir zihin olmaksızın şirket yönetilemez. Zorlu bir alana odaklanarak süper bir şirket haline gelmenin yalnızca büyük işletmelerde sınırlı olmayan bir hayal olmadığını vurgulamak isterim.

Eski püskü fabrikalarımız, 20 yıllık dünya kesici takım şirketlerini tehdit edecek kadar büyümüştür. Umarım hikayem, bu sefer küçük bir iş kurmayı hayal eden, geleceğe karşı atılganlıkla yürüyebilen bir yöneticiye yardımcı olacaktır.

Adeta bir aile gibi birbirimize değer veren ve paylaşan çalışanlarımıza kalpten teşekkürlerimi sunmak isterim ..